Hoi Aliene, en co,
Carlijntje woog afgelopen woensdag vijf en een halve kilo. Ze eet wel matig de laatste dagen, waarom, ik heb
geen idee.
Ze is wel heel levendig en druk, dus er zal verder wel niets aan de hand zijn.
Wandelen vindt ze het leukste wat er is. Maar de afleiding is zo groot, al die hondjes, mensen, vallende blaadjes, vogels, eenden
en wat dan ook, het is zo spannend dat plassen en poepen buiten de tuin nog steeds niet lukt.
Nou heb ik daar verder geen problemen mee, maar, ze zal overal met ons mee gaan.
Dus naar vrienden, familie, vakanties. En daar is natuurlijk geen thuis-tuin.Daarom sta ik dus
helemaal open voor tips van jou om dit af te leren.
Afgelopen woensdag bij de puppycursus deed ze het weer zo goed.
De oefening, vind de baas, was heel uitdagend. Het is zo komisch, al die volwassenen, die zich achter een grote boom moeten
verstoppen en dan worden alle pups losgelaten.
Nou Carlijn ging er als een speer vandoor samen met haar herdervriendje, Boas, (waarvan het vrouwtje onderhand uitziet als
gatenkaas, die hond bijt haar helemaal lek)
en ja hoor, ze had me heel snel gevonden, zo knap.
Volgende week woensdag is haar eerste test om het eerste deel van de cursus af te sluiten met een certificaat. Nou het zal me benieuwen. Daarna gaan we gelijk door naar de vervolgcursus.Het is gewoon zo leuk om te doen. De meeste mensen willen ook doorgaan, omdat je dan dezelfde honden en baasjes hebt.
Afgelopen week heeft Carlijntje kennisgemaakt met de pad/ kikker.
Ik kan het verschil tussen die twee niet altijd zien.
Ze was op een gegeven moment heel druk achter in de tuin en ik zag haar om "iets" heen springen, dus even kijken
wat er aan de hand was, en ja hoor, pad/kikker zat helemaal in elkaar gedoken op de stenen, dus hondje oppakken
en de rest wegjagen, dacht ik klaar.
Toen belde een van mijn schoonzusjes aan voor de koffie (ik heb nogal wat zwagers, schoonzussen, neven, nichten etc., want bij Alex thuis zijn ze met z'n negenen.) Ze had nog geen kennis gemaakt met ons Carlijntje en was razend nieuwsgierig.
Opeens hoorden we allebei een hoop gepiep uit de tuin en renden naar buiten.
We dachten dat er iets serieus fout met het meiske ging, maar nee hoor, ik wist niet dat padden/kikkers
zo kunnen gillen, echt eng hoor.
Gelukkig konden we het arme beest nog ontzetten, want madame Carlijntje zette echt de aanval in.
Het was me het dagje wel.
Ik hoop van harte dat ze die beesten met rust gaat laten,
Met Coco heb ik, toen ze nog jong was, de dierenarts gebeld omdat ze geel schuim op haar bekkie had
en hartverscheurend zat te janken. Zijn commentaar was heel simpel, ze heeft waarschijnlijk aan een pad gelikt. Ze heeft er overigens ook niets aan overgehouden maar prettig vond ik het niet.
Carlijntje is vervolgens uren bezig geweest het leuke speeltje terug te vinden, niet gelukt, gelukkig.
Daarna viel ze gewoon om op haar grote kussen en heeft uren geslapen en de pad/kikker huppelde
vrolijk verder door de tuin.
Tot zover ons laatste nieuws,
groetjes en veel kunfs van wereldondekkende Carlijnemijntje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten