Aan avonturen geen gebrek.....

Môge (ik zeg geen geen GOEDE, want die van ons is er één, om niet snel te vergeten....)

Bijna elke morgen hebben wij een vast ritueel en verzorg ik het ontbijt en het lunchpakket, en gaat Hans met ons kwartetje op stap.

Ja, dat valt niet mee om daar leuke foto's van te maken, en ik dacht als ie terug komt, schiet ik er nog een paar.

Zo gezegd, zo gedaan, maar Catootje ging op de één of andere manier naar voren en achteren en schoot uit haar halsband, en jaaaaaaaaaaaaaaaa dan moet je natuurlijk (als echte teckel) van de gelegenheid gebruik maken om van je vrijheid te genieten.





Het hele avontuur heeft in totaal 3 kwartier geduurd, en ik kan je zeggen, die duren lang als je zo in de stress zit, hoor! Gelukkig ging ze tot slot in de tuin van de buren, en toen ik met het kaasje onder de heg kwam, en ze al behoorlijk uitgeraasd was, kon ik haar pakken.

Tjonge, jonge, het is allemaal goed afgelopen, maar na daarna spookt alles door je hoofd, en ik ben nu aan het bijkomen van het hele avontuur. Door het stukje van mij af te schrijven lukt dat wel aardig, en ik denk dat jullie als lezers dit helemaal herkennen.



Catootje heeft als Oma absoluut niet het goede voorbeeld gegeven, maar eens een teckel, altijd een teckel zullen wij maar zeggen.... Deze dame is trouwens de enige van onze snuitertjes die deze streken heeft. de andere 3 komen keurig terug.

Ik ga mij aanjassen en op zoek naar een andere halsband!!

Onze dag begon teckellig, maar je kunt het maar gehad hebben, ejj!! hahaha
Teckelfijne dag toegewenst!

Groetjes van Aliene & de snuitertjesssssss (in het bijzonder van de hoofdrolspeelster van dit verhaal!)